Би цэв цэнхэр ч биш.

Би энд тэндгүй байдаг юм.

Хүмүүс намайг тэнгэр гэдэг.

Хараа сунган нүдээ билчээ. Миний орон зайд юм бүхэн байдаг юм. Үнэндээ тэнгэр гэдэг дэлгэн барьсан хадаг биш ээ. Тэнгэр гэдэг тэр чигээрээ Та л юм шүү дээ. Гэрэлтэй гэгээтэй үед цэлмэг байна гэлцдэг, гунигтай бодролтой үед минь бөөгнөрөн үүлшдэг гэлцдэг.

Эх сурвалж www.enkhnaran.blogspot.com

Бэлийн чулуу бяц атган өндөрлөг өөд өгсөж байна
Бие сэтгэл минь саруулжин ухаажихыг юутай их хүснэм бэ
Өндрийн өндөрт өргөсөн өргөл минь тэрээр
Өөрийг минь төлөөлөх тэнгэрийн тулгатай хүйн холбоотой

Алсаас хүрэнтэх уул толгод минь
Орхисон шагай шиг сэтгэлд минь богтлоотой ч
Амин зүрхээ даран даран нутгийн тэнгэрээ санагалзахуйд
Орчлонд ганцхан одот тэнгэр нь зүрхэнд минь мэлмэрнээ

Хүй орчлонгийн ус бүхэн адилхаан
Хүлээх хэрэггүй ээ урагшил урагшил хэмээх шиг урсана
Хонхон дуугаар хөлд орсон таанын үнэрт талдаа
Хүү нь удахгүй очноо эх нутаг минь Та хүлээгээрэй

Угтаад тосох өвгөд минь одсон ч
Уучил үрээ,  би эргээд ирнээ эх орон таньдаа
Утаатай гэртээ уйлж дуулах л гэж төрсөн юм би
Ухаант ардынхаа дунд эрхлэн нялхамсах  л гэж Би монголдоо заяaсан юм аа